
Επειδή η Ελληνική φύση δεν τελειώνει , όπως είναι φυσικό , στην Ρούμελη και επειδή το μικρόβιο της περιπλάνησης θα κατατρώει πάντα τις ψυχές μας, θεωρώ χρέος την παρουσίαση σ' αυτό το ιστολόγιο μικρών ψηφίδων της υπόλοιπης Ελλάδας που για μια μικρή στιγμή - αλλά πετρωμένη στο χρόνο - λάμψανε στα αχόρταγα μάτια μου σαν τις σταγόνες της δροσιάς στον πρωινό ήλιο . Με δέος και ανυπόκριτο θαυμασμό .
Σπουδαία έργα ανθρώπων!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟντως νοιώθεις δέος βλέποντας αυτό το γεφύρι.
Η τέταρτη φωτογραφία δε, εξαιρετική!!!
Φιλικούς χαιρετισμούς!
Μας βρήκε εκεί η νύχτα Ντίνα, εκστασιασμένους .
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ που τα ίδια συναισθήματα προκάλεσε και σε σένα .
Το μόνο "κακό" είναι ότι το καλοκαιράκι με τις προκλήσεις του μας χαλαρώνει και μας αποσυντονίζει .
Σε χαιρετώ κι εγώ !!
Πολύ καλή η ανάρτησή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνώμη σου , φίλε μου , έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και λόγω καταγωγής .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ !
Φανταστική αυτή με τον ....άγνωστο να κάνει το μπανάκι του κάτω απο το γεφύρι.....όλες καταπληκτικές!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες να βρίσκεται εκεί Χρήστο για να περνάει τους επισκέπτες απέναντι για να μην βραχούν ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι σαν περατάρης δηλαδή !!